هواساز چیست و کاربرد آن چیست؟ با مدرک معتبر

 هواساز چیست؟

این آموزش از سری آموزش سیستم های تبرید و آموزش چیلر تراکمی می باشد که شرح عملکرد و وظایف دستگاه های هواساز می پردازد.

وظیفه هوا ساز ( air handling unit) تامین هوای مورد نیاز( گرم و یا سرد ) از هوای تازه و برگشت با نسبت های مطلوب می باشد.مهمترین پارامتر در انتخاب هواساز کیفیت هوای خروجی از هواساز ، ظرفیت حرارتی ( برودتی )، دبی هوای تولیدی ، فشار استاتیک فن ، توان مصرفی و نوع هوا ساز می باشد. 

به منظور جلوگیری از انتقال ارتعاشات به سیستم کانال کشی ، روی دهانه های ورود و خروج هوا بایستی لرزه گیر مناسب ، سوختنی به طول حداکثر 25 و حداقل 10 سانتی متر نصب شود.

هواساز بایستی روی یک شاسی یا فوندانسیون مناسب به صورت تثبیت شده ای قرار گیرد و لرزه گیر مناسب زیر پایه های آن نصب شود.

 بستگی به نوع فضای کاربری ممکن است هوای مورد نیاز ، هوای تازه باشد و یا بخشی از آن هوای تازه در نظر گرفته شود، در مصارف مسکونی معمولا 25 تا 35 درصد هوای ارسالی را هوای تازه و بقیه را هوای برگشتی می گیرند.

 اجزای مهم یک هوا ساز ، کویل ( گرمایی یا سرمایی ) ، فن موتور ، فیلتر ها ، و پره ها ، بدنه و اجزای کنترلی می باشد.

 حداکثر ظرفیت هوادهی هواساز های معمولی بایستی 25000cfmباشد. سرعت هوای عبوری از روی کویل سرمایی حداکثر 500 cfm و بر روی کویل گرمایی 750  cfm است.

 توسط هوا ساز می توان از هوای تازه بیرون استفاده کرد و به هر میزان به آن رطوبت زنی کرد این مضوع خصوصا در زمستان که رطوبت هوا اندک است مورد توجه است. با استفاده از قرار گیری چند فیلتر در محل عبور هوا می توان نسبت به فیلتراسیون و تمیزی و کیفیت هوا اقدامات مثری انجام داد.

 فن های هوا ساز ها می تواند از نوع  B . C (  BACK WARD CURVE) یا F . C(  FOREWARD CURVE) باشد فن های  B.C برای دبی های زیاد و فشار استاتیک زیاد و فن های  F . C برای دبی های کم و فشار های کم استفاده می شوند.

 اگر هواساز بر روی بام و فاصله کمتر از 3 متر از لبه بام یا روی سطح دیگری که بیش 75 سانتی متر از زمین اطراف ارتفاع داشته باشد نصب شود. فضای سرویس اطراف دستگاه باید با نرده حفاظت شود. ارتفاع محافظ نسبت به تراز محل نصب باید دست کم 1 متر و اندازه سطوح باز آن کمتر از 40 سانتی متر باشد.

 دستگاه های تاسیسات مکانیکی از جمله هواساز باید پس از نصب قابل دسترس باشد به نحوی که بازرسی ، سرویس ، تعمیر و یا تعویض آن ها بدون برداشتن یا تخریب اجزای دایمی ساختمان امکان پذیر باشد.

آموزش  گازی 

اتاقی که دستگاه های تاسیسات مکانیکی از جمله هواساز در ان نصب می شود باید معبر بدون مانع و در ورودی با پهنای دست کم 1 متر و ارتفاع دست کم دو متر داشته باشد. برای دستگاه های بزرگتر اندازه معبر و اندازه در ورودی اتاق باید بگونه ای انتخاب شود که عبور بزرگترین قطعه دستگاه ه اسانی از امکان پذیر باشد.

 اگر دستگاه روی بام یا روی اسکلتی یا ارتفاع بیش از 8 / 4 متر نص می شود. باید در اطراف ان فضای سرویس دایمی برابر دستور کارخانه سازنده و مورد تایید پیش بینی شود.

 در هنگام انتخاب هواساز نسبت به رویرو زن و بالازن بودن توجه شود. اگر هواساز از یک کویل برای گرمایش و سرمایش استفاده کند انتخاب کویل باید بر اساس بارهای سرمایی باشد.

 ابعاد کانال خروجی هواساز با تقسیم دبی هواساز بر یک سرعت مناسب معمولا 1500 تا 2000 فوت بر دقیقه بدست می آید.

 عمر متوسط بلبرینگ فن هواساز باید در شرایط کاری آن 200000 ساعت باشد. روی ورودی و خروجی ها دستگاه هوا ساز ( مکش واگرا ) باید توری مناسب که اندازه مکش های آن 6 / 1 میلی متر باشد ، تعبیه شود.

 بادبزن های سانتریفیوژ

 فن ها یا بادبزن ها دستگاه هایی هستند که برای انتقال هوا ویا گاز ها به کار می برند . فن ها ممکن است دمنده یا مکنده باشند. از انواع فن ها می توان به فن های پروانه ای ، توربو و سانتریفیوژاشاره کرد.

 از پارامتر های مهم فن ها ، می توان به ظرفیت هوادهی ، فشار استاتیک ، دور ، درجه حفاظت موتور ، نوع فن و سطح صدای تولیدی ان اشاره کرد.

از انواع فن های سانتریفیوژ می توان فن های با پره های خم رو به جلو ، فن های با پره های رو به آیروفویلی ، فن با پره های خم رو به عقب ( با راندمان حداکثر 83 / 0 ) ، بادزن شعاعی ( با حداکثر راندمان 75 / 0 ) و بادبزن با پره های خم رو به جلو ( با راندمان حدود 55 / 0 تا 65 / 0 ) قرار دارند.

 از انجایی که با افزایش ارتفاع محل از سطح دریا چگالی هوا کاش می یابد بنابراین باید ظرفیت بادبزن را در ارتفاع تحصیح نموده زیرا در غیر این صورت بادبزنی با توان بالاتر ( موتور بزرگتر ) از مورد نیاز و ظرفیت هوادهی کمتر انتخاب می شود.

 ظرفیت فن ها ( دبی جرمی ) با افزایش ارتفاع از سطح دریا کاهش می یابد.

 معمولا در سیستم هایی که افت فشار هوا در کانال های ان کمتر از 3 in.w.g ( سه اینچ ستون آب ) باشد، از فن ها با پره های خم رو به جلو استفاده می شود که دارای صدای کمتری نسبت به فن ها با پره های خم رو به عقب هستند. بنابراین در مکان های آموزشی ، بیمارستان ها ، کتابخانه ها و مکان هایی که نیاز به آرامش هست باید برای هواساز ازاین نوع هواساز استفاده کرد.

 فن هایی با پره های خمیده رو به عقب برای فشار استاتیک بالاتر و در نتیجه پرتاب هوای بیشتر به کار گرفته می شوند. در حالی که از این نوع فن استفاده شود درو فن بیشتر و نتیجتا ایجاد صدای بیشتری می کند . معمولا در مسیر هوای خروجی از هواساز با فن با پره های خم رو به عقب تا دریچه های توزیع از  silencer برای میرا کردن صدا استفاده می شود. این نوع فن ها دز مکان هایی که نیاز به سکوت ندارند ، مانند سالن های ورزشی و استخر و یا سالن های اجتماعات استفاده می شود.

 هنگامی که در یک کاربرد تهویه مطبوع احتیاج به سیستم کانال باشد، فن های لوله محوری ویا سانتریفیوژ را ی توان مورد استفاده قرار داد. در مواردی که سیستم کانال ندارند مورد استفاده قرار می گیرد. اغلب فن های سانتریفیوژ به کار برده می شود.

 استفاده از فن های جریان محوری برای مواردی که احتیاج به حجم زیادی از هوا داریم و صدای زیاد فن نی زدر درجه دوم اهمیت قرار دارد، عالی خواهد بود. بنابراین اینگونه فن ها اغلب برای تهویه مطبوع و تجدید هوای بخش های صنعتی مورد استفاده قرار می گیرد.این فان ها که دارای سرعت های بالا می باشند، احتیاج به پره هایی دارند تا هنگامی که تحت فشار هایی که برای سانتریفیوژ عادی است، کار می کنند. دارای بهترین بازده باشند. در حین حال این فن ها می توانند بدن پره های هادی نیز مورد استفاده قرار گیرند.

 فن سانتریفیوژ به دلیل بی صدا بودن و عملکرد مناسبش در فشار های بالا، در بیشتر کاربرد های تهویه مطبوع به منظور فراهم نمودن شرایط آسان به کار برده می شود.

 علاوه بر این دهانه ورودی فن ساتریفیوژ را می توان به وسایلی که سطح مقطع بزرگتر دارند ، وصل کردف در حالی که دهانه تخلیه ان را می توان به کانال های نسبتا کوچک متصل نمود. برای براورده ساختن احتیاجات سیستم توزیع هوا می توان جریان هوا را تغییر داد . این عمل با تنظیمات ساده محرک فن یا تنظیم وسایل کنترل صورت می گیرد.

 فن های سانتریفیوژ با پره های انحنا به جلو در سرعت های کم ، ظرفیت های کم و فشار های استاتیکی زیاد، دارای حداکثر بازده می باشد. در عین حال فن های پروانه ای حداکثر بازده را در سرعت ها و ظرفیت های بالا و فشار های استاتیکی پایین خواهد داشت. مشخصات توان مصرفی فن های گوناگون طوری است که امکان دارد یک نوع فن تحت بار اضافی قرار گرفته و با اینکه تحت چنین بار اضافی قرار نگیرد، فن سانتریفیوژ با پره های انحنا به عقب از نوعی است که تحت بار اضافی واقع نمی شود. در حالیکه فن های سانتریفیوژ با پره های انحنا به جلو ممکن است تحت بار اضافی قرار بگیرند. فن های جریان محوری ممکن است تحت بار اضافی قرار بگیرند و یا اینکه تحت چنین بار اضافی قرار نگیرند. تمام انواع فن ها را می توان برای تخلیه مورد استفاده قرار داد . فن های دیواری بر علیه مقاومت صفر یا بر علیه مقاومت کم عمل می کنند. بنابراین همیشه از نوع پروانه ای می باشند. فن های پروانه ای در داخل کلاهک های روی بام یا اطاقک های روی بام استقرار می یابند. فن های تخلیه ای که دارای هود هستند و فن های تخلیه ایستگاه مرکزی عموما از نوع سانتریفیوژ می باشند. ممکن است فن های محوری برای کاربرد تخلیه به ویژه برای نصب در کارخانجات مناسب باشند.

هواساز چیست؟