مقایسه چیلر جذبی با چیلر تراکمی با مدرک معتبر

مقایسه چیلر جذبی با چیلر تراکمی

در این حالت باید عوامل زیر را در نظر گرفت:

1.هزینه انرژی گاز، برق و آب.

2.هزینه اولیه خرید کامل دستگاه های مربوط با متعلقات

3.هزینه جاری

4.فضای مورد نیاز برای موتورخانه و اتاق تاسیسات مکانیکی

5.سهولت کاربرد و تعمیر و نگهداری

در یک تحقیق که توسط یک شرکت معتبر داخلی انجام گرفته از یک چیلر جذبی شعله مستقیم دواثره با cop=1.13 با چیلر تراکمی آبی با 2 عدد کمپرسور اسکرو با cop=5.2 در ظرفیت های 100 و 200 و 400 تن برودتی انجام شد.

نتیجه: برای ظرفیت های 400 تن به بالا بهتر است از چیلر جذبی استفاده شود.

معایب چیلرهای تراکمی آبی:

1-هزینه خرید، نصب و اجرا و راه اندازی برج خنک کننده

2-تعمیرات و نگهداری بالاتر مانند سرویس و تعویض قطعات و اسید شویی کندانسور و برج خنک کن می باشد.

3-مصرف آب بالا زیرا هر برج خنک کن به ازای هر تن تبرید چیلر 3.5 تا 4 گالن در ساعت آب مصرفی خواهد داشت.

4- در مناطق گرم و مرطوب راندمان آن کم می شود.

مزایای چیلرهای تراکمی آبی:دارای راندمان بالاتر و در ظرفیت های بزرگتر ساخته می شود.

مزایای چیلرهای هوایی:

1-هزینه خرید و نصب آن کمتر می باشد.

2-فضای کمتری اشغال می کند و می تواند کندانسور هوایی آن در پشت بام یا کنار ساختمان که هوا جریان داشته باشد نصب می شود.

چیلر تراکمی با کندانسور هوایی بهتر است یا با کندانسور آبی:

اگر فقط به هزینه کاهش مصرف انرژی کمپرسور توجه کنیم چیلر آب خنک بهتر است چون با کاهش فشار تقطیر میزان مصرف برق کمپرسور کمتر می شود اما بسیار مهم است که سایر هزینه ها نیز در نظر گرفته شوند مانند:

1-هزینه برج خنک کن، پمپ ها، بادبزن و لوله کشی

2-هزینه آب، مواد شیمیایی و تصفیه آب برج

3-هزینه برق و آب در آن منظقه

4-وجود رطوبت هوا و آلودگی هوا

در شهر شیکاگوی آمریکا یک چیلر گریز از مرکز با کندانسور هوایی و یک چیلر با کمپرسوراسکرو با کندانسور آبی که هر دو داراری ظرفیت 140 تن تبرید با مبردR-134a  بودند مورد تحقیق قرار گرفت.

نتیجه:

چیلر گریز از مرکز سالیانه 22186 دلار صرفه جویی داشت که اگر هم از کندانسور آبی برای چیلر تراکمی با کمپرسور گریز از مرکز استفاده می شد بازهم میزان 16725 دلار صرفه جویی سالیانه دربر داشت.

مقایسه چیلز تراکمی یا کولرهایVRF/V

سیستم VRF/V یا VRVیعنی سیستم با حجم تبرید متغیر یا جریان تبرید متغیر می باشد که در عوض استفاده از آب در چیلرها یا کانال در پکیج های برودتی، مبرد را مستقیم به اواپراتورها در اتاق ها هدایت می کند. این سیستم برای اولین بار در سال 1982 در ژاپن به بازار معرفی شد و به جز آمریکا در سراسر جهان استفاده می شود. هر یونیت گندانسینگ تا 16 واحد داخلی تغذیه می کند که دارای 2 یا 3 کمپرسور می باشد یکی از کمپرسورها اینورتری می باشد در سیستم بزرگتر می توان یونیت گندانسینگ متعدد را باهم ترکیب کرد تا ظرفیت های بالاتر دست پیدا کرد.

ضدیخ و تاثیر آن در چیلر:

اگر دمای تغذیه آب سرد کمتر از ℉ 50 باشد(℃ 10) می توانید از ضدیخ در سامانه خود استفاده نمائید. اگر چیلر در دمایی پایین تر از 50 درجه فارنهایت رها گردد، انجماد سریع در صفحات اواپراتور رخ داده و کارایی سیستم را به نحوی چشمگیر کاهش می دهد و یا حتی بدتر از آن، باعث ایجاد صدمات دائمی به مبدل های حرارتی می گردد.

بسیار مهم است که همیشه از حداقل مقدار ممکن ضدیخ در سیستم استفاده شود، زیرا غلظت بالای این ماده تنها ظرفیت سیستم را کاهش خواهد داد. اگر ضدیخ با غلظت مناسبی در سیستم مورد استفاده قرار گیرد، از بروز انجماد سریع جلوگیری کرده و خرابی احتمالی چیلر را کاهش خواهد داد. به یاد داشته باشید که هرگز نباید ضدیخ هایی که در خودرو استفاده می شوند، را در چیلر به کار برد. افزودنی هایی که در این ضدیخ ها یافت می شوند، باعث بروز اشکال در مبدل های حرارتی شده منجر به عدم کارایی کافی در انتقال حرارت می گردند.

اتیلن گلیکول و پروپیلن گلیگول 2 ماده اصلی برای ضدیخ چیلرها می باشد و در دمای ℃ 51-تا 177 عملکرد خوبی دارند. اتیلن گلیکول کاربرد بیشتری دارد. اگر کاربرد موردنظر در زمینه ی مواد دارویی و یا در تماس با غذا یا آب آشامیدنی باشد، استفاده از پروپین گلیکول خالص، انتخاب درستی است. محلول های ضدیخ دارای رنگدانه یا بازدارنده های خاص، سمی بوده و نباید در چنین موردی استفاده شوند. برخی قوانین محلی و منطقه ای، استفاده از اتیل گلیکول را مجاز نشمرده و تنها استفاده از پروپیلن گلیکول را الزام نموده اند. برخی از سازندگان، گلیکول های حاوی بازدارنده های شیمیایی ارائه می دهند که به کاهش خوردگی سیستم کمک می کنند. البته حتی باوجود استفاده از گلیکول های حاوی بازدارنده، سیستم های آب سرد که در آن ها از لوله و اتصالاتی از جنس آهن، فولاد یا آهن گالوانیزه استفاده شده باشد، می توانند در معرض خوردگی قرار گیرند. این مواد نباید در ساخت سیستم به کار گرفته شوند، بلکه همیشه باید از لوله ها و اتصالاتی از جنس مس، فولاد ضدزنگ یا پی وی سی استفاده نمود. ضدیخ ماده ای خوردنده است. اتیلن گلیکول در فهرست مواد سمی سازمان حفاظت از محیط زست ایالات متحده قرار دارد. و در صورت وارد شدن این ماده در محیط، باید اقدامات مربوط به پاکیزه نمودن ضایعات خطرناک در مورد آن بکار گرفته شود.

تاثرات مربوط به اضافه کردن ضدیخ:

هنگامی که ظزفیت یک چیلر را تعیین می کنید، باید تغییر کارایی سیستم در نتیجه ی اضافه کردن گلیکول را نیز در نظر بگیرید. انرژی خروجی سیستم با افزایش غلظت گلیکول به کار گرفته شده، کاهش می یابد. در بیشتر موارد، استفاده از غلظت بیش از 50 درصد وزنی پروپیلن گلیکول یا 40 درصد وزنی اتیلن گلیکول در سیستم توصیه نمی شود. زمانی که اندازه مناسب چیلر را برای کاربرد مورد نظر تعیین می کنید، خروجی چیلر باید با توجه به عکس العمل سیستم به اثرات مربوط به خاصیت انتقال حرارت پایین تر گلیکول در مقایسه با آب، تصحیح گردد. نرخ جریان پمپ ها نیز باید هنگامی که غلظت گلیکول بالا می رود، کمتر در نظر گرفته شود. همچنین افت فشار کلی سیسیتم و به تبع آن، اندازه پمپ های موجود در فرایند باید براساس افزایش گلیکول تعیین گردد.

کتاب اصول عیب‌یابی، تعمیرات و بهره‌برداری تبریدتراکمی نوشته مهندس شمندی منتشر شد.